اثربخش حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد(emdr)در اختلال استرس پس ازضربه(ptsd) مزمن رزمندگان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد، در اختلال استرس پس از ضربۀ مزمن بود. جامعۀ آماری، همۀ رزمندگان بستری و دارای پروندۀ روانپزشکی در بیمارستان سلمان یاسوج بود که تشخیص اختلال مزبور را دریافت کرده بودند. 32 نفر از این جامعه، به شیوۀ تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 16 نفرۀ آزمایش و گواه گمارده شدند. سپس آموزش حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد، به مدت 5 جلسۀ 90دقیقه ای و یک بار در هفته به گروه آزمایشی داده شد ولی به گروه گواه آموزشی داده نشد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس های تأثیر واقعۀ تجدیدنظر شده، خودگزارش دهی نشانه های اختلال پس از ضربه، اضطراب، افسردگی، برآشفتگی ذهنی و اعتبار شناخت واره بود.آزمودنی ها در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ارزیابی شدند. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چندمتغیری و تک متغیری استفاده شد. روش حساسیت زدایی مزبور موجب کاهش میانگین مقیاس های تأثیر واقعۀ تجدیدنظر شده، خودگزارش دهی نشانه های اختلال مزبور، اضطراب و افسردگی شد (001/0p=). همچنین، بین آزمودنی های گروه آزمایشی و گواه از لحاظ متغیرهای مورد بررسی در مرحلۀ پیگیری تفاوت معناداری وجود داشت (001/0p=). یافته ها نشان داد که این روش درمانی در بهبود علایم اختلال استرس پس از ضربه و نشانه های همراه با آن مؤثر بوده است.